U četvrtak, 16. marta, u saradnji sa OOS Srbac, JU Specijalna biblioteka za slijepa i slabovida lica RS, predstavila je svoj rad putem edicije Jedan pisac, jedna knjiga, u okviru koje je predstavljena zbirka pjesama Lidije Nožanić „Između vječnosti i trenutka“ u zvučnom (mp3) formatu.
U prepunoj konferencijskoj sali srbačke opštine, prisutni, među kojima su bili i učenici školskog centra „Budućnost“ iz Dervente, predstavnici opštinskih i gradskih organizacija slijepih i slabovidih iz Prnjavora, Dervente, Gradiške i Banjaluke, mogli su čuti stihove mlade, ali kao što su to i recenzenti primjetili već formirane pjesnikinje Lidije Nožanić.
Lidija Nožanić je rođena u Gradišci, 1999. godine, a trenutno pohađa Gimnaziju (školski centar „Petar Kočić“) u Srpcu. „Između vječnosti i trenutka“ je njen književni prvenac koji sadrži četrdeset i dvije pjesme podijeljene u tri tematske cjeline (Srbiji; Zvijezda našeg neba i U nama), koje u zvučnom formatu, zajedno sa recenzijama i kratkom biografijom traju 1 sat i 12 minuta.
Kada već spominjemo recenzije, valja napomenuti da ovo pjesničko veče ne bi bilo potpuno bez književnice Borke Tadić i profesora Branka Pivaševića koji su iznijeli svoje viđenje Lidijine poezije.
Borka Tadić je na brajevom pismu napisala poetski prikaz pod nazivom „Pjesma je uvijek mlada“ iz kojeg izdvajamo sljedeći dio: Ko kaže da se sa 16 godina ne može stvoriti nešto za vječnost. Lidija Nožanić je to uspjela bez muke. Ona je samo pustila svoje biće da se raspline po kosmosu, a ono je iz njega pokupilo svjetlost zvijezda, suze kiše, tamu noći i, iznad svega – čar ljubavi.
Branko Pivašević, koji je pored Brane Čavor napisao recenziju za Lidijinu knjigu je rekao kako su pjesme nastale u najtežim trenucima Lidijinog života, te nije ni čudo što su poneke teške za razumijevanje, ne samo zbog činjenice da ih je napisala tako mlada osoba, već i zbog motiva (slika) misticizma, vjerovanja u proročanstva, ljubavi prema Srbiji i njenoj bogatoj istoriji. On je izdvojio pjesme o istorijskim ličnostima Svetom Savi, Njegošu, ali i pjesmu posvećenu srpskom manastiru Stuplje koji kako je naglasio ima posebno mjesto u pravoslavlju našeg kraja.
Po vlastitom izboru, Lidija je za mnogobrojnu publiku izrecitovala pjesme „Plava grobnica“, „Njegoševa smrt“, „Plavooki“ i na molbu Borke Tadić „Zvijezdu našeg Sibira“.
Promocija je završena, kao što je počela – velikim aplauzom i ona je po riječima direktora Biblioteke Želimira Radinovića (koji se obratio prisutnima na samom početku) – primjer dobre prakse i saradnje, između Biblioteke i autora, ali i između opštinske organizacije i ustanove kulture koje su namijenjene osobama sa oštećenim vidom. On je takođe rekao da ne može ni da zamisli kakva će biti Lidijina druga knjiga, ako je prvenac ovako dobar i uspješan.
Na kraju, Specijalna biblioteka se zahvaljuje ne samo prisutnima koji su izdvojili vrijeme za poeziju Lidije Nožanić, nego i prije svega organizatoru Opštinskoj organizaciji slijepih Srbac i gospodinu Božidaru Driniću koji je pokrenuo inicijativu za snimanje knjige „Između vječnosti i trenutka“ u tonskom studiju Biblioteke i koji se pokazao kao izvrstan domaćin.
