U četvrtak, 4. juna u podne u izložbenom prostoru JU Specijale biblioteke za slijepa i slabovida lica Republike Srpske otvorena je izložba o stripu “Alan Ford“.
Izožba je plod saradnje naše ustanove sa Filološkim Fakultetom Univerziteta u Banjaluci i Hercegovini i  direktorom odsjeka za italijanistiku na banjalučkom univerzitetu, ujedno i počasnim konzulom Italije u Bosni i Hercegovini Danilom Kapasom. Ovu dvojezičnu, italijansko-srpsku izložbu inicirala je Ambasada Republike Italije u BiH, a postavka se sastoji od tridesetak panoa sa izabranim dijelovima najpopularnijih epizoda kultnog stripa, uz prateći tekst
Budući da profesor Kapaso zbog ranije ugovorenih obaveza nije bio u mogućnosti da otvori izložbu, direktor Biblioteke Želimir Radinović pročitao je pismo u njegovo ime. Danilo Kapaso je kao najzaslužnijeg za ovu izložbu istakao Danijelea Onorija, atašea za kulturu pri italijanskoj ambasadi u Sarajevu. Zatim je pomenuo neke manje poznate detalje o samom stripu jer su avanture grupe TNT, replike i imena likova ostali duboko urezani na ovim prostorima i često služili kao inspiracija u mnogim filmovima, pjesmama, nazivima grupa.
Želimir Radinović izrazio je zadovoljsvo što je poslije mnogih gradova izložba stigla i u Banjaluku i Specijalnu biblioteku, čime su i slijepe i slabovide osobe dobile mogućnost da se upoznaju sa ovim čuvenim stripom.

O samom fenomenu Alana Forda govorio je Darko Mrgan, student italijanskog i srpskog jezika. „Alan Ford“ bio je tema Darkovog seminarskog rada. Darko je pričao o počecima Alana Forda, koji je nastao kao svojevrsna parodija na Džejmsa Bonda i slične akcione superjunake, a iz pera scenariste Lučana Sekija, čiji je pseudonim Maks Bunker, i crtača Roberta Raviole, poznatijeg kao Magnus. On je tih kasnih 60-ih i ranih 70-ih bio nešto sasvim novo na polju stripa, po prvi put stavljajući u centar pažnje marginalce i atijunake. Kasnije se ova početna satira proširila i produbila, obuhvatajući ozbiljne socijalne, političke teme pa se među koricama stripa ismijava sve od političkih pravaca, društveno-ekonomskih, nacionalnih i političkih podjela, morala i karaktera pojedinaca.  Darko se pojedinačno osvrnuo na glavne junake stripa, opisujući njihove karaktere, uloge i fizički izgled, trudeći se da ih što bolje dočara dijelu publike koji ne vidi. Posebno mjesto u istoriji „Alana Forda“ čine prevodi hrvatskog prevodioca Nenada Briksija, koji su u mnogo čemu premašili original i zaslužni su za ogroman uspjeh ovog stripa u bivšoj Jugoslaviji. Darko je naveo neke od primjera koji u najboljem svjetlu pokazuju kreativnost i originalnost prevodioca. S druge strane naš mentalitet, karakter, sklonost crnom humoru takođe su doprinijeli popularnosti „Alana Forda“ pa su naši ljudi lako mogli da se identifikuju sa situacijama i likovima iz stripa. Darko je više puta istakao da je nemoguće prepričati ovaj strip, da on mora da se pročita i doživi.

„Alan Ford“ i dalje izlazi, ali se njegova zlatna era vezuje za prevode Nenada Briksija i primjerci iz tog doba dostižu cijenu i do 300 evra.
Publika je bez daha slušala predavača, uz povremen šaljive upadice i pitanja. Borku Tadić interesovalo je da li bi strip izgubio na autentičnosti ako bi se snimio u zvučnom formatu, prilagođeno slijepim licima. Darko je potvrdio da je to moguće, i da su Italijani upravo to i uradili, pa se na internetu može pronaći zvučni zapis stripa na italijanskom. Na našem jeziku to bi bilo još efektnije zahvaljujući majstorstvu u prevodioca.
Prisutni su se prisjetili svojih ličnih doživljaja i asocijacija na „Alana Forda“ jer je on zaista dio naše popularne kulture, dio nas.