U okviru brajeve edicije u Specijalnoj biblioteci štampana je „Crna knjiga – Patnje Srba Bosne i Hercegovine za vreme svetskog rata 1914-1918. godine” čuvenog istoričara Vladimira Ćorovića. Povod za štampanje knjige je vijek od početka Prvog svjetskog rata i velikog stradanja našeg naroda. Upravo o ovom stradanju govori i ova teška i na momente mučna za čitanje dokumentarna knjiga.
Prof. dr Vojislav Maksimović u predgovoru izdanju „Pred Crnom knjigom Vladimira Ćorovića” kaže da je u dugoj srpskoj patničkoj prošlosti bilo je veoma mnogo perioda koji su mogli da budu sadržina „crnih knjiga“, a malo ih je ipak napisano. Njihov eho čuo se najčešće u našoj pjesmi i u narodnim predanjima. Na početku 20. vijeka pravu ulogu poprimila je istoriografija, u kojoj je veliki udio imao upravo Vladimir Ćorović, jedan od najpouzdanijih i najvećih istoričara koje je srpski narod imao.
Na ideju da napiše “Crnu knjigu” Ćorović je došao još 1917. godine, kao osuđenik u travničkom zatvoru, slušajući strahote preživjelih, a i sam očevidac svega što je naš svijet podnio od 1914. do 1918. godine. Naime poslije atentata Gavrila Principa u Sarajevu, Ćorovića su uhapsile austrougarske okupacione vlasti zajedno sa drugim istaknutim ljudima svog vremena.
Ovo djelo je nastalo iz duboke emotivnosti, saosjećajnosti i proživljenosti, iz potrebe za oduškom poslije strašnih događaja. Nastalo je i kao oduženje čitavom stradalačkom srpskom pokoljenju na koje se sručio svjetski rat. Ćorovićeva “Crna knjiga” je pouzdano svjedočenje, govor dokumenata, brojki, fotografija i svjedoka. Iz nje se i naslućuju i vide goleme ljudske patnje, nesreće, glad, boleštine i umiranja nevinog srpskog naroda. Vidi se smišljena surovost austrougarske okupacione vlasti, čije su posljedice nasilna smrt više desetina hiljada pripadnika srpske nacije na prostorima austrougarskih provincija Bosne i Hercegovine.
Ovom knjigom, važnom za istorijsko pamćenje našeg naroda, Vladimir Ćorović pokazao je kako treba tretirati žrtve, jer poštujući žrtve mi poštujemo sebe, a samo tada će nas i drugi poštovati.
Knjiga je prvi put objavljena 1920. godine i dugo je bila prećutkivana i zanemarivana, tako nije uvrštana u „Sabrana djela“ Vladimira Ćorovića. Ovim izdanjem u dvije brajeve sveske, od ukupno 364 strane, Specijalna biblioteka želi da na neki način ispravi ovu nepravdu i doprinese promociji knjige.
Vladimir Ćorović je rođen 1885. u Mostaru. U Mostaru je završio osnovnu i srednju školu, a u Beču je studirao filologiju, historiju i arheologiju. Doktorirao je 1908. tezom o Lukijanu Mušickom. Specijalističke studije nastavio je u Minhenu, kod poznatog njemačkog bizantinologa Karla Krumbachera. Radio je u Zemaljskom muzeju Bosne i Hercegovine u Sarajevu od 1909. Od 1919. je profesor na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Za akademika Srpske kraljevske akademije (kasnija SANU) izabran je 1922. Poginuo je aprila 1941. u avionskoj nesreći
iznad Grčke, nakon što je pokušao emigrirati sa većinom tadašnjih srpskih uglednika u inostranstvo.
Veoma je velik Ćorovićev stvaralački opus, koji čine brojne knjige i pojedinačni tekstovi rastureni po raznim časopisima i listovima. Navodimo samo neke njegove knjige: “Vojislav Ilić”, „Srpske narodne pripovijetke”, „Velika Srbija”, “Bosna i Hercegovina”, “Luka Vukalović i hercegovački ustanci od 1852-1862”, “Ujedinjenje, Mostar i njegova srpska pravoslavna opština”, “Istorija Jugoslavije”, “Odnosi između Srbije i Austrougarske u XX veku”, “Historija Bosne” i “Istorija Srba I-II”.
Na osnovu teksta koji je napisao akademik Radovan Samardžić, Vladimir Ćorović je zastupljen u knjizi “Sto najznamenitijih Srba”.